مسئله شهادت و یا رحلت امام زمان(علیه السلام) به طور قطعی برای ما معلوم نیست، و در احادیث ما هر دو مورد آمده است.

بعضی از روایات مسئله شهادت را بیان كرده، و در بعضی دیگر به صورت رحلت و مرگ طبیعی آمده است.

از آن جا كه در بعضی روایات ائمه اطهار(علیهم السلام) مسئله شهادت به صورت كلی و در مورد همه ائمه بیان شده است ـ مانند این حدیث از امام حسن مجتبی(علیه السلام): «هیچ یك از امامان نیست جز آن كه مسموم یا شهید می‌شود.»(بحارالانوار، ج27، ص217) ـ می‌توانیم روایات "شهادت" را بر روایات "رحلت عادی" ترجیح ‌دهیم.

علاوه بر این كه مسئله رحلت و فوت به مرگ طبیعی بیشتر در روایات اهل سنت آمده است، و از نظر شیعه مورد اعتماد نمی‌باشد؛ اگر چه در بعضی از روایات اهل سنت مسئله شهادت امام زمان(ع) نیز آمده است؛ از جمله:

«هنگامی كه سال هفتاد به پایان آید و مرگ حضرت فرارسد، زنی به نام سعیده از طایفه بنی تمیم ایشان را به شهادت می‌رساند. ویژگی آن زن این است كه همانند مردها ریش دارد. او از بالای بام به هنگامی كه حضرت در حال عبور است سنگی به سوی ایشان پرتاب می‌كند و آن حضرت را به شهادت می‌رساند و وقتی حضرت رحلت می‌كند، امام حسین(علیه السلام) مراسم غسل و كفن و دفن آن حضرت را به عهده می‌گیرد.»(الزام الناصب، ص190 ـ تاریخ مابعدالظهور، ص881)

با این وجود در مورد كیفیت شهادت حضرت كه بیشتر در روایات اهل سنت آمده است، مدرك قابل اعتمادی وجود ندارد.

اما بنا براین كه شهادت امام زمان(علیه السلام) را مانند بقیه ائمه معصومین(علیهم السلام) بپذیریم، آیا زمین از امام خالی می‌ماند؟ خیر،‌ زیرا در همین روایات آمده است كه امام حسین(علیه السلام) با اصحاب خویش زنده شده و به دنیا رجعت می‌كنند، و پس از امام زمان(ع) اداره حكومت را به عهده می‌گیرند، و پس از آن در سلسله امامان و انبیاء تا قیامت ادامه پیدا می‌كند. والسلام.

منبع:مشاوره مذهبی ـ قم